α. Πραγματικός διαχωρισμός νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας, ώστε οι κυβερνώντες να ελέγχονται ώστε να μην μπορούν να κλέβουν, σφετερίζονται, καταχρώνται ή κατασπαταλούν δημόσια περιουσία, ή να υποθάλπουν και συγκαλύπτουν παρανομούντες.

β. Βελτίωση των νόμων, κατάργηση των «νομιμοποιημένων» παρανομιών των πρώην κυβερνήσεων —ένεκα ασυλίας— ή παραγραφής λόγω παρέλευσης χρόνου. Γι’ αυτό δεν θα παραγράφονται ποτέ τα οικονομικά εγκλήματα και ποινικά αδικήματα των βουλευτών, υπουργών, δημάρχων και όλων των διαχειριστών δημοσίου χρήματος.

Άμεση τροποποίηση του άνομου νόμου «Περί ευθύνης υπουργών», διότι οι ασχολούμενοι με τα κοινά δεν πρέπει να διώκονται, χλευάζονται ή συκοφαντούνται για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Για όλα τα άλλα αδικήματα, θα ισχύει ό,τι ακριβώς ισχύει και για τους απλούς πολίτες.

γ. Δίκαιοι εκλογικοί νόμοι, σύστημα απλής αναλογικής, ισονομία.

δ. Απρόσκοπτη λειτουργία του  Αρείου Πάγου, που είναι το ανώτατο δικαστήριο στην Ελλάδα για την εκδίκαση πολιτικών και ποινικών υποθέσεων.

Ας μη ξεχνάμε πως η λέξη υπουργός —η οποία έχει χάσει πλέον τη σημασία της— προέρχεται από το «υπουργώ» και σημαίνει: προσφέρω υπηρεσία σε κάποιον, ενισχύω, προάγω κάτι, υπηρετώ…